Dom nr 2 – drugi w Maszewie przykład budynku w konstrukcji ryglowej. Wpisany do rejestru zabytków. Zbudowany w 2-giej połowie XIX wieku, na miejscu starszego, pierwotnie związany z własnością kościelną. Założony na planie prostokąta, dwukondygnacyjny, przykryty dachem naczółkowym, Fasada od strony rynku, podzielona symetrycznie, prostokątnymi oknami, umieszczonymi w szachownicy pół międzyryglowych. Dom, restaurowany po 1945 roku, z wnętrzami przyziemia adaptowanymi na cele usługowe. Z występującej w Maszewie zabudowy, poza murami miejskimi, na uwagę zasługują budynki usytuowane głównie przy ulicy Jedności Narodowej, gdzie usytuowane są zarówno domy mieszkalne typu kamienic i willi, jak również szkoły i budynki przemysłowe. Murowane z cegły, i w konstrukcji ryglowej, pochodzą z drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Do tej ostatniej grupy, należy zwłaszcza zespół budynków Młyna Warszowskiego, usytuowany na skraju miasta, przy drodze prowadzącej do Goleniowa, w pobliżu jeziora Warszowskiego. Istniejący obecnie zespół, złożony z młyna, i trzech przyległych do niego murowanych domów, pochodzących z różnych okresów (od połowy XIX do początku XX w), założony został bowiem na miejscu, tradycyjnej budowy tego typu obiektów. Tradycja ta sięga czasów średniowiecza, roku około 1300, kiedy po raz pierwszy wspomina się w źródłach o młynie Warszowskim. Wielokrotnie przebudowywany, a wręcz wznoszony od podstaw, w 1753 roku, uposażony został w znaczne grunty. Wcześniej, cieszył się złą sławą, z uwagi na grasującą tu bandę rabusiów, przez co uzyskał nazwę Raubmuhle, zachowaną w tradycji lokalnej do XX wieku.